تأثيرآموزش هم¬شاگردی بر یادگیری درس ریاضی در کلاس‌های چند¬پایه با استفاده از طرح تک¬آزمودنی همراه با بررسی کیفی
محورهای موضوعی :
دکتر یاسمین عابدینی
1
(دانشگاه اصفهان)
سید حشمت الله مرتضوی زاده
2
(دانشگاه فرهنگیان یاسوج)
کلید واژه: آموزش هم شاگردی کلاس های چندپایه طرح تک آزمودنی یادگیری ریاضی ,
چکیده مقاله :
نظریه‌ها و تحقيقات روان شناسي تربيتي حاکي از فوايد تحصيلي و اجتماعيِ موقعیت‌های آموزشي مبتني بر آموزش همسالان است. هدف این پژوهش، بررسی و مقايسۀ ميزان تأثیر سه نوع آموزش هم شاگردی در انگيزش و پیشرفت دانش آموزانِ کلاس های چند پایه در درس ریاضی است. نمونۀ پژوهش شامل دو کلاس چندپایه از روستاهاي شهرستان ياسوج در سال تحصیلی 95ـ94 بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفي، در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل آزمون های رياضي معلم ساخته و همچنين مصاحبه های نيمه ساختار يافته با معلمان و والدين بود. دانش آموزان گروه کنترل به صورت معمول، از آموزش معلم بهره مند شدند. یافته ها نشان داد که آموزش از طریق هم شاگردی در مقايسه با آموزش سنتی، نه تنها تأثیر بیشتری بر پیشرفت در درس ریاضی دارد، بلکه سبب بهبود انگیزش دانش آموزان براي یادگیری درس ریاضی، بهبود روابط اجتماعی آنان، و همچنين ترويج روحيۀ مشارکت و همکاری در ميان آنان می شود.
Educational theories and research imply the academic and social advantages of peer tutoring-based instructional situations. The purpose of the present study was to investigate and compare the impact of three types of peer tutoring on students’ mathematic achievement and motivation in multi-grade classes. The research sample consisted of two multi-grade classes selected from villages in Yasouj City during academic year 2015-2016. Sample members were selected via purposeful sampling method and were randomly assigned to control and test groups. The research instru-ments included teacher-made tests and semi-structured interviews with parents and tea-chers. The control group subjects were instruc-ted by traditional method of teaching. Fin- dings showed that not only peer-tutoring method had a considerable effect on students’ mathematical achievement, but also led to improved motivation for mathematics learning, social relationships, cooperation and team work inclinations among them.
"آصفي¬املشي، رحيم (1383). تأثیر استفاده از طرح آموزش از طريق همياري بر پيشرفت تحصيلي دانش¬آموزان دورة متوسطه نظري دورة متوسطه نظري كشور. تهران: معاونت آموزش و پرورش نظري و مهارتي، وزارت آموزش و پرورش.
خسروي، محبوبه (1382). مقايسه ميزان يادگيري به روش سخنراني، همياري و آموزش به كمك كامپيوتر درس جغرافياي اول راهنمايي پسران منطقه 2 شهر تهران در سال تحصیلی 1382- 1381. پايان نامة كارشناسي ارشد تكنولوژي آموزشي، دانشگاه علامه طباطبايي، تهران.
رستمي¬نژاد، محمدعلي (1384). مقايسه يادگيري مباني به روش يادگيري انفرادي با يادگيري در گروه¬هاي كوچك در دانش¬آموزان سال دوم رشته حسابداري هنرستان كاردانش آيت¬اله خامنه‌ای شهرستان ورامين 84 ـ 1383، پايان¬نامه كارشناسي ارشد تكنولوژي آموزشي، دانشگاه علامه طباطبايي، تهران.
سیف، علی اکبر (1391). روان-شناسی پرورشی نوین. تهران: دوران. چاپ اول، ویرایش هفتم.
قرباني، لطيف (1380). مقايسه تأثیر يادگيري مشاركتي با يادگيري سنتي بر پيشرفت تحصيلي درس زبان انگليسي پايه سوم راهنمایي. پايان¬نامه كارشناسي ارشد برنامه¬ريزي درسي، دانشگاه علامه طباطبايي، تهران.
کدیور، پروین (1392). روان¬شناسی یادگیری. تهران: سمت.
مرتضوي‌زاده، سيدحشمت¬الله (1393). راهنمای تدریس در کلاس‌های چندپایه. تهران: عابد.
مرتضوي‌زاده، سيدحشمت¬الله (1394). مدیریت و برنامه¬ریزی کلاس‌های چندپایه. تهران: کورش.
مشهدي، حميدرضا (1382). مقايسه تأثیر روش آموزش همياری (مشاركتي) با روش آموزش سنتي بر پيشرفت¬تحصيلي دانشجويان دانشگاه تربيت معلم و رابطه آن با سبک‌های شناختی. پايان¬نامه كارشناسي ارشد تكنولوژي آموزشي، دانشگاه تربيت معلم، تهران.
Benveniste, L. A., & McEwan, P. J. ( 2000). Constraints to implementing educational innovations: The case of multi-grade schools. International Review of Education, 46(1-2), 31-48.
Braudit, A. (2000). El tutor: Procesos de tutela entre alumnos. Barcelona: Paidós Ibérica.
Brown, Byron. (2010). Multigrade teaching. Johannesburg, South Africa: The Centre for Education Policy Development. (CEPD) (Pty) Ltd.
Carnine, D., Marchand-Martella, N. D. Hofmeister, A. & Farkas, G. (2002). Elements of effective reading tutoring program. American Educational Research Journal, 19, 237-238.
Duran, D. & Huerta, V. (2008). Una experiencia de tutoría entre iguales en la niversidad mexicana de Oaxaca. Revista Iberoamericana de Educación, 48, 26-40.
Goldschmid, M. L. (1976). Teaching and learning in higher education: Recent trends. Higher Education, 5, 437–456.
Jones, V. (2007). ‘I felt like I did something good’-The impact on mainstream pupils of a peer tutoring programme for children with autism. British Journal of Special Education, 34(1), 56-63.
Lingam, G. (2007). Pedagogical practices: The case of multi-class teaching in Fiji. Primary school. Educational Research and Review, 2(7), 186-192.
Little, A.W. (2006). Multigrade and multi-age teaching in classrooms in London, England. In A.W Little. (Ed), Education for all: The challenge of multigrade teaching. Amsterdam: Springer.
Mickelson, W. T., Yetter, G., Lemberger, M., Hovater, S., & Ayers, R. (2003). Reciprocal peer tutoring: An embedded assessment technique to improve student learning and achievement. In USA: Proceedings of the annual meeting of the American Education Research Association.
Miller, B. (1999d). The multigrade classroom: A resource for small, rural schools. Book 7: Planning and using peer tutoring. Northwest: Regional Educational Laboratory.
Schunk, D. H. (2008). Learning theories: An educational perspective (5th ed.).New York: Pearson Education.
Topping, K. J. (2000). The effectiveness of peer tutoring in higher and further education: A typology and review of the literature. Higher Education, 32(3), 321- 345.
Topping, K. J. (2005). Trends in peer learning. Education Psychology, 25(6),631-645.
Tzuriel, D., & Shamir, A. (2002). The effects of mediation in computer assisted dynamic assessment. Journal of Computer Assisted Learning, 18(1), 21-32.
"